The Four Feathers

Είδος:  Πολεμική, Αισθηματική
Διάρκεια: 131’
Χρονολογία:  2002

 

• Συντελεστές:

Director: Shekhar Kapur
Writers: A.E.W. Mason (novel), Michael Schiffer (screenplay) |
Stars: Heath Ledger, Wes Bentley, Kate Hudson |

• Πλοκή:

Δυο επιστηθιοι φιλοι-αξιωματικοι του βασιλικου ιππικου ο Harry και ο Jack ειναι ερωτευμενοι με την Ethne, η οποια δειχνει την προτιμηση της στον Harry, γιο μεγα στρατηγου του βασιλικου στρατου. Στο ακουσμα μιας επικείμενης εκστρατειας, ο Harry λακιζει, οχι τοσο εξαιτιας του επικειμενου γαμου του με την Ethne αλλα διοτι ποτε δεν ηθελε πραγματικα να γινει στρατιωτικος, αν και τελικα υπεκυψε στην επιθυμια του πατερα του. Η παραιτηση του απο το στρατευμα λογιζεται ως πραξη δειλιας απο τρεις φιλους- συναδελφους του που μαζι με την υποψηφια συζυγο, του παραδιδουν τεσσερα φτερα- σημαδι δειλιας. Τοτε ο Harry αποφασιζει να ξεκινησει για το Σουδαν μονος του, για να πολεμησει και να ξεπλυνει την ντροπη.

• Κριτικές:

Βασισμένα στην ομώνυμη νουβέλα του A.E.W. Mason, "Τα Τέσσερα Φτερά" είναι μια ιστορία στην οποία αποτυπώνεται η εκστρατεία την παλαιάς βρετανικής αυτοκρατορίας, ενάντια στους αντιφρονούντες ισλαμιστές του Σουδάν, περί τα 1884. Η συγκεκριμένη θεματαολογία είναι σχεδόν τόσο κοινής εμφάνισης στον κινηματογράφο, όσο και η απόβαση των αμεικάνων στο Βιετνάμ, λαμβάνοντας υπόψιν μας πάντα, πόσο θέλει το Hollywood να τονίσει τα πάθη των συμπατριωτών τους, σε σύγκριση με εκείνα των φίλων τους των Άγγλων. Όπως και να `χει, ανάμεσα στις ταινίες κοινής θεματολογίας, βρίσκεται κάπου στη μέση αφού, έχουμε δει σαφώς χειρότερες, αλλά σαφώς και καλύτερες στο σύνολό τους παραγωγές.

"Τα Τέσσερα Φτερά" είναι ένας τίτλος συμβολικός. Το φτερό στο πέτο ενός στρατιώτη ήταν σημάδι δειλίας, που στο πρόσωπο του ήρωά μας αναγνωρίστηκε από τους τρεις καλύτερούς του φίλους και την γυναίκα της ζωής του. Δίκαιο ή άδικο, αυτό ήταν και το εφαλτήριο για να οδηγηθεί σε ένα ταξίδι, σε έναν αγώνα δικαίωσης προκειμένου να ξεπλύνει την ντροπή του ονόματος της οικογένειάς του. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν η δειλία που τον οδήγησε να κάνει πίσω, αλλά η απέχθειά του για τον πόλεμο αφού, η επιλογή της στρατιωτικής ζωής, δεν ήταν δικιά του επιλογή, αλλά του πατέρα του.

Το Hollywood λατρεύει τέτοιου είδους μεγαλεπίβολες παραγωγές εποχής, και δεν είναι τυχαίο που η έξοδός τους στις αίθουσες συνήθως γίνεται λίγους μόλις μήνες πριν την απονομή των Oscars. Η συγκεκριμένη ταινία ακολούθησε την ίδια γραμμή, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει με την ομολογουμένως καλοδουλεμένη φωτογραφία και σκηνογραφία που αναβίωσαν ιδιαίτερα ικανοποιητικά το πνεύμα της εποχής, καθώς και με τα κοστούμια που έντυσαν τους χαρακτήρες τις ιστορίας όμως, όλα αυτά μαζί, δεν επέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα αφού η Ακαδημία μάλλον δεν συγκινήθηκε όσο ήταν αναμενόμενο.

Ο ινδικής καταγωγής Shekhar Kapur, ομολογουμένως, στις σκηνές μάχης στην Μαροκινή έρημο, όπου γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την φυσική άγρια ομορφιά, προσφέρει δυναμικές και εντυπωσιακές σκηνές μάχης χάρη στην σφικτή και προσεγμένη σκηνοθετική του προσέγγιση, σαφέστατα επηρεασμένη από άλλες υπερπαραγωγές, τύπου Ο Λώρενς της Αραβίας. Όμως, όσο καλά διαχειρίζεται το επικό κομμάτι της ταινίας, τόσο αδυνατεί να διατηρήσει μια ισσοροπία ανάμεσα στις δύο εν συγκρούση δυνάμεις. Ειδικά δε λόγω της καταγωγής του, θα περίμενα μια πιο ουδέτερη στάση ως προς το επικοινωνιακό κομμάτι.

Ερμηνευτικά δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις κάποιον αφού, δεν υπάρχει κάποια πολύ σπουδαία ερμηνεία, αν όμως αναγκαστείς να το κάνεις, μάλλον θα επιλέξεις των δευτεραγωνιστή Djimon Hounsou που μπορεί να μην είναι πρώτο όνομα, όμως καταφέρνει να διαχειριστεί την σημαντικότητα του χαρακτήρα του, ως προς τον επηρεασμό της προσωπικότητας του κεντρικού ήρωα και καά συνέπεια, των πράξεών του και της μελλοντικής του ζωής. Στον κεντρικό ρόλο ο συγχωρεμένος πια Heath Ledger, σε μια καλή μεν, διεκπεραιωτική δε παρουσία και σίγουρα, όχι ανάλογης αξίας με αυτές που προσέφερε στη μετέπειτα πορεία του. Στην ίδια κλίμακα και οι Wes Bentley και Kate Hudson, την οποία με δυσκολία αναγνωρίζει κάποιος πίσω από όλη αυτή τη δαντέλα και τα φουρό.

Αν υπήρχε μεγαλύτερη αντικειμενικότητα στην σκηνοθετική προσέγγιση, σε συνδυασμό με την πολύ όμορφη φωτογραφία και την γενικότερη κινηματογράφιση, τόσο των περιοχών όσο και της εποχής, θα μπροούσαμε ίσως να μιλάμε για μια ταινία υψηλότερων αξιώσεων. Ωστόσο, είναι μια αξιόλογη παραγωγή που απλά, δεν καταφέρνει να αναδειχθεί σε ψηλότερο βάθρο από άλλες, ανάλογου περιεχομένου. Γνωστοί πρωταγωνιστές σε τυπικές ερμηνείες, ολοκληρώνουν μια παραγωγή, που αν εξαιρέσουμε το κουραστικό της μεγάλης διάρκειας, που χρονοτριβεί σε ορισμένα σημεία, παρακολουθείται αρκετά ευχάριστα.