Ronin

Είδος:  Αστυνομική, Περιπέτεια

Διάρκεια: 122’

Χρονολογία:  1998

• Συντελεστές:

Director: John Frankenheimer

Writers: J.D. Zeik (story), J.D. Zeik (screenplay)

Stars: Robert De Niro, Jean Reno, Natascha McElhone

• Πλοκή:

Ο Ψυχρός Πόλεμος μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά η καινούρια παγκόσμια τάξη πραγμάτων προσφέρει δουλειά σε μια ομάδα μισθοφόρων δολοφόνων που δέχονται να συνεργαστούν με όποιον τους δώσει τα περισσότερα. Αυτοί οι επαγγελματίες, γνωστοί ως Ρόνιν, επιστρατεύονται στη Γαλλία από έναν μυστήριο πελάτη για μια, φαινομενικά, υπόθεση ρουτίνας: να κλέψουν μια τσάντα. Αυτή η απλή αποστολή όμως αποδεικνύεται εκρηκτική, καθώς στην πορεία αποκαλύπτεται ότι κι άλλοι παγκόσμιοι οργανισμοί προσπαθούν να αποκτήσουν τη συγκεκριμένη τσάντα. Τα μέλη των Ρόνιν πρέπει λοιπόν να κάνουν κάτι που δεν έχουν ξανακάνει στο παρελθόν: να εμπιστευθούν ο ένας τον άλλο.

• Παραλειπόμενα:

Στην ταινία εμφανίζονται τρεις «κακοί» από ταινίες του James Bond. Αυτοί είναι οι Michel Lonsdale, Sean Bean, and Jonathan Pryce.

• Κριτικές:

Η περιπέτεια αυτή του John Frankenheimer είχε τις αξιώσεις να κάνει την διαφορά στις ταινίες του είδους, αλλά πολλές από τις δυνατότητες της χάθηκαν στην πορεία και υποκαταστάθηκαν από “εύκολες” σεναριακές διεξόδους.

Ο Robert De Niro, σε μία, δυστυχώς, από τις τελευταίες του πραγματικά ενδιαφέρουσες ταινίες, υποδύεται έναν πρώην κατάσκοπο της CIA, που μπλέκεται σε έναν αγώνα δρόμου για την απόκτηση ενός “σκοτεινού” πακέτου, αγώνας ο οποίος ξεκινά από την πρόσληψή του πρώτου από τον IRA. Η ομάδα που τον περιβάλει αποτελείται από άλλους “ronin”, δηλαδή, πολεμιστές χωρίς αφέντη, στα Ιαπωνικά. Το all-star cast των απόστρατων κατασκόπων και στρατιωτικών συμπληρώνουν οι Jean Reno, Stellan Skarsgerd, Sean Bean και η γοητευτική Natascha McElhone. Μαζί θα καταστρώσουν ένα πανέξυπνο και, ομολογουμένως, ανελέητο σχέδιο για να αποσπάσουν το πακέτο από τη ρωσική μαφία, ενώ θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν προδοσίες, πισωμαχαιρώματα και λοιπά “FameStory”-τικα!

Ο John Frankenheimer παραδίδει μία αγωνιώδη περιπέτεια, με ένα κλασσικά τέλειο σχέδιο ληστείας, που εντυπωσιάζει, μαγευτικά ευρωπαϊκά σκηνικά, πολύ καλές ερμηνείες και καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες. Η ταινία, αυτή, όμως, είναι περισσότερο γνωστή για τις καθηλωτικές τις καταδιώξεις στους στενούς δρόμους διαφόρων ευρωπαϊκών πόλεων και όχι τόσο για την σεναριακή της δύναμη. Μετά από μία σαφή εισαγωγή χαρακτήρων και ψυχογραφημάτων, καθώς και τη διαπεραίωση της ληστείας, οι σεναριογράφοι αντιλήφθηκαν, ότι η υπόλοιπη μισή ταινία πρέπει να γεμίσει με κάτι. Η τακτική των απανωτών προδοσιών που αποφάσισαν να εφαρμόσουν, είναι διασκεδαστική στην αρχή, αλλά καθώς “τραβάει” για ώρα, αναμφίβολα κουράζει. Στο δεύτερο μισό της, η ταινία δείχνει να επαναλαμβάνεται και να καταλήγει σε ένα απλουστευτικό και απόλυτο τέλος.

Παρ’όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τη σκληρή δουλειά που έγινε από όλους τους συντελεστές για να παραδώσουν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Η χημεία μεταξύ Robert De Niroκαι Jean Reno είναι ανεπανάληπτη, ενώ τα διάφορα κόλπα του επαγγέλματος που χρησιμοποιούν για να επιτύχουν τον κοινό σκοπό τους εντυπωσιάζουν με την ευρηματικότητά τους. Οι ερμηνείες κυμαίνονται από εξαιρετικές έως πειστικές, καθώς κατεβαίνουμε τη σκάλα του cast, ενώ το στήσιμο των σκηνών δράσης και ιδιαίτερα (το αναφέρω ξανά) αυτής του κυνηγητού με τα αυτοκίνητα είναι αξέχαστες. Ο μυστικιστικός ανατολίτικος τίτλος συμπληρώνει το «δεσ’το» της ταινίας, ενώ θα σας κάνει να προσέξετε λίγο περισσότερο εκείνους τους διαλόγους στις ταινίες του Kurosawa, όπου αναφέρεται σε ατιμασμένους σαμουράι. Ενδιαφέρουσα πλοκή, καλή δράση, ένα αξιοσέβαστο cast και μία έμπειρη σκηνοθετική ματιά, δίνουν στο σύνολό τους ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα.