Primal Fear

Είδος:  Αστυνομική,

Διάρκεια: 129’

Χρονολογία:  1996

• Συντελεστές:

Director: Gregory Hoblit

Writers: William Diehl (novel), Steve Shagan (screenplay) |

Stars: Richard Gere, Laura Linney, Edward Norton |

• Πλοκή:

Ένοχος; Αθώος; Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι για τον παντοδύναμο δικηγόρο του Σικάγο, Μάρτιν Βέιλ. Δουλειά του είναι να υπερασπίζεται, ιδιαίτερα στις υποθέσεις εκείνες που θα του εξασφαλίσουν ότι θα μπει πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Όταν ο Βέιλ ακούει ότι ένα αδέκαρο παπαδοπαίδι κατηγορείται για τη δολοφονία του τοπικού αρχιεπίσκοπου, αναλαμβάνει την υπόθεση, διψασμένος για δημοσιότητα. Ελάχιστα μπορεί να προβλέψει για την αποκάλυψη μιας ολόκληρης φωλιάς διαφθοράς, για τη διαμάχη του με την κατήγορο Τζάνετ Βέναμπλ, της οποίας είναι πρώην εραστής, αλλά και για τη δοκιμασία της ικανότητάς του να κερδίζει δίκες με κάθε κόστος.

• Κριτικές:

Δικαστικο θριλερ; Edward Norton; Δαγκωτα.

-ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΠΑΙΔΙ: Και ξαφνικα παρακολουθεις εναν αγνωστο νεαρο να επιβαλλεται με την εντυπωσιακη του ερμηνεια στην οθονη, στο ρολο ενος νευρωτικου δεκαεννιαχρονου που κατηγορειται για το φονο ενος ιερεα, και μενεις αφωνος. Το αστερι του Edward Norton μολις εχει ανατειλει. Ο δις υποψηφιος για Οσκαρ ηθοποιος, αρπαζοντας την ευκαιρια απο τα μαλλια μετα την αποσυρση ενδιαφεροντος του Leonardo Di Caprio για το ρολο, κατορθωνει με το ερμηνευτικο του ντεμπουτο να επισκιασει ονοματα-μεγαθηρια του Χολιγουντ (Richard Gere, Laura Linney, Frances McDormand) και να αναγκασει την Ακαδημια να τον χρισει υποψηφιο για το αγαλματιδιο του β’ αντρικου ρολου. Πατωντας επανω στην θεοσταλτη αυτη πηγη ερμηνευτικης δυναμης, ο Gregory Hoblit ξεδιπλωνει το ευφυες σεναριακα δικαστικο του θριλερ, με εξυπνες, ρυθμικες αναλογιες. Μειωνει την ταχυτητα ροης ωστε να δημιουργειται η διαρκης απορια για τον ενοχο, χωρις ωστοσο να βαραινει την ταινια κανοντας τη να χασει σε ενδιαφερον.

-ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ: Αυτο εξαλλου αποτελει και το βασικοτερο μυστικο συστατικο μιας ταινιας που περιφερεται διαρκως γυρω απο δικαστικους χωρους, ανακρισεις, εξομολογησεις, οπου αναποφευκτα απουσιαζουν οι περιπετειωδεις εξαρσεις. Αν ελειπε η αναγκαια -αμερικανικη- εμμονη στο ρομαντζο (εδω μεταξυ Gere και Linney), καθως και η αβασταχτη ανικανοτητα του πρωτου να δωσει καποιο βαθος στην ερμηνεια του, θα μπορουσαμε να μιλαμε για ενα δικαστικο θριλερ αψεγαδιαστο, πολυ υψηλων προδιαγραφων.