Midnight Express

Είδος: Δράμα, Θρίλερ

Διάρκεια: 121'

Χροολογία: 1978

• Συντελεστές:

Director: Alan Parker

Writers: Oliver Stone (screenplay), Billy Hayes (book) (as William Hayes) | 1 more credit »

Stars: Brad Davis, Irene Miracle, Bo Hopkins

• Πλοκή:

Ένας νεαρός Αμερικανός τουρίστας συλλαμβάνεται στην Κωνσταντινούπολη για κατοχή χασίς και καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων ετών. Στην φυλακή θα γνωρίσει την απόλυτη ψυχική και σωματική καταρράκωση.

• Παραλειπόμενα:

Η ταινία απαγορεύτηκε αυτόματα στην Τουρκία και παίχτηκε εκεί για πρώτη φορά το 1992 από ένα ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι.

• Κριτικές:

In Stone we trust…

-TURKISH HISTORY X: Τούρκικη φυλακή. Ο όρος παραπέμπει άμεσα σε ένα φριχτό κολαστήριο όπου καταποντίζονται οι ψυχές, αναιρείται κάθε ατομικό δικαίωμα, χάνεται και η τελευταία ρανίδα ελπίδας. Η συσχέτιση δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός. Ιδίως μετά το 1978 οπότε και προβλήθηκε η ταινία του Alan Parker, η πεποίθηση αυτή αποτυπώθηκε στη συνείδηση του πολιτισμένου κόσμου. Το σενάριο μπορεί να βασίστηκε στην καταγραφή μιας αληθινής ιστορίας, ωστόσο η αντίπερα –θιγόμενη- πλευρά κατηγόρησε σκηνοθέτη και σεναριογράφο για την προπαγανδιστική υφή του φιλμ. Ίσως και να μην είχαν άδικο. Όσο και αν δε μας ενοχλεί –ή μας ευχαριστεί- ως Έλληνες το γεγονός της διαπόμπευσης όχι μόνο ενός σωφρονιστικού συστήματος, αλλά ενός ολόκληρου λαού που έχει προκαλέσει κατά το παρελθόν πολλά δεινά στην πατρίδα μας, το γεγονός παραμένει: Η ταινία αποτελεί γνήσιο τέκνο του σεναριογράφου Oliver Stone, που έχει προσθέσει σε αυτή όλα τα στοιχεία της προσωπικής του κινηματογραφικής τεχνικής: Πάντοτε μονόπλευρος και προβοκατόρικα κατηγορητικός, ο Stone παρουσιάζει μια ιστορία-μετάλλαξη της αυτοβιογραφία του Billy Hayes, έχοντας διαστρεβλώσει πολλά από τα γραφόμενά του σε μια προσπάθεια συναισθηματικής υπερφόρτισης του κοινού. Με σκηνές που προκαλούν σοκ ακόμη και τριάντα χρόνια μετά και τη συμβολή της υποβλητικής οσκαρικής μουσικής υπόκρουσης του Giorgio Moroder, η ταινία κατορθώνει να προκαλέσει με κάθε μέσο που διαθέτει την προσήλωση του θεατή, μετατρέποντας ταυτόχρονα τον πρωταγωνιστή σε συμπαθή φυσιογνωμία παρά το αδίκημα της εμπορίας ναρκωτικών. Θέτοντας ταυτόχρονα ερωτήματα περί «υπερβολικού σωφρονισμού», ο Parker συνθέτει ένα σκληρό και σαφώς πιο επίπονο ανάλογο του Shawshank Redemption, αδιαφορώντας για την πολιτική ορθότητα και τον καθωσπρεπισμό των καρέ του. Άλλωστε, η ιστορία καταγράφεται από την οπτική γωνία του παθόντα Billy Hayes (Brad Davis), γεγονός που επιτρέπει –ή ακόμη και επιβάλλει- τη συστηματική λοξοδρόμηση σε συναισθηματικές υπερβολές, δημιουργώντας ταυτόχρονα το απόλυτο άλλοθι για τα πολιτικά–αντιμουσουλμανικά- μηνύματα της ταινίας, που είχε την ατυχία να συμπέσει χρονικά με τον εξαίσιο Ελαφοκηνυγό και να χάσει το βασικό Όσκαρ του 1978.

-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Billy Hayes (Brad Davis): «Ως έθνος γουρουνιών, σίγουρα είναι περίεργο που δεν τα τρώτε! Ιησού Χριστέ συγχώρησε τους μπάσταρδους, επειδή εγώ δεν μπορώ! Μισώ! Σας μισώ! Μισώ το έθνος σας! Και μισώ το λαό σας! Και γαμώ τους γιους και τις κόρες σας επειδή είναι γουρούνια! Είστε όλοι γουρούνια!»