The Godfather: Part II

Είδος:  Αστυνομική

Διάρκεια: 200’

Χρονολογία:  1974

• Συντελεστές:

Director: Francis Ford Coppola

Writers: Francis Ford Coppola (screenplay), Mario Puzo (screenplay) |

Stars: Al Pacino, Robert De Niro, Robert Duvall |

• Πλοκή:

Η ιστορία του γιου του Vito Corleone, Michael (Al Pacino) στην προσπάθειά του να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση στην Κούβα και το Las Vegas μια δεκαετία αργότερα.

• Παραλειπόμενα:

Προηγήθηκε το: The Godfather - Ο Νονος

Ακολούθησε το: The Godfather: Part III - Ο Νονός 3

Καθόλου τυχαία η βράβευση με Όσκαρ καλύτερης ταινίας και των δύο αυτών ταινιών αποτελεί μοναδικό φαινόμενο. Είναι η πρώτη ταινία ιστορικά που ακολουθείται από τον όρο Part 2 (μέρος 2) και ενώ αυτό θεωρήθηκε ρίσκο, η αποδοχή ήταν τόσο μεγάλη που γέννησε την μόδα των σίκουελ.

Μαζί με το πρώτο μέρος έγινε και τηλεοπτική σειρά το 1977 (434 λεπτά), αφού ο σκηνοθέτης είχε αρκετές σκηνές γυρισμένες που είχαν κοπεί από το μοντάζ και δεν ήθελε να μείνουν αφανή.

• Κριτικές:

Αναμφίβολα θα πρέπει να τονίσουμε πως η δεκαετία του `70 ήταν η καλύτερη στην καριέρα του Coppola και μια από τις καλύτερες για το γενικότερο σύνολο του κινηματογραφικού στερεώματος. Ήταν η πιο δημιουργική και ταυτόχρονα, η πιο ολοκληρωμένη και ποιοτική από κάθε άλλη. Ανάμεσα στην γέννηση νέων, μεγάλων σκηνοθετών και όχι μόνο, το δικό του όνομα κατάφερε να ξεχωρίσει και να είναι στην κορυφή ανάμεσά τους. Και χάρη σε αυτή τη δημιουργική δεκαετία για τον σκηνοθέτη, το όνομά του δεν κατέκτησε μόνο αλλά, εξασφάλισε μέχρι και σήμερα την υψηλή του θέση και αξία.

Όπως και στον πρώτο "Νονό", ο Coppola θέλει πάνω απ`όλα να τονίσει και να αναδείξει το ανθρώπινο στοιχείο. Να ψυχογραφήσει χαρακτήρες, να ακολουθήσει τα βήματά τους τα οποία αργότερα, να προσπαθήσει να εξηγήσει και να αναλύσει μέσα από την λογική του δικού τους κόσμου. Όπως άλλωστε ξαναείπα, ο κόσμος της μαφίας δεν είναι στην πραγματικότητα ένας ανήθικος κόσμος. Ακριβώς το αντίθετο! Ακολουθώντας έναν δικό της κώδικα ηθικής, είναι ίσως πιο ηθικά πλασμένη και από τα κακέκτυπα της ηθικής που είμαστε μαθημένοι να ακολουθούμε από την κούνια μας.

Την εξουσία της οικογένειας των Corleone την αφήσαμε στα χέρια του γιου του Vito, Michael. Και ακόμα εκεί βρίσκεται, προσπαθώντας μάλιστα να ενδυναμωθεί, να επεκταθεί και η φαμίλλια του να κατακτήσει, δέκα χρόνια μετά, την Κούβα αλλά και το Las Vegas. Όμως, δεν είναι μόνο η ζωή του Michael την οποία ο Coppola μας καλεί να παρακολουθήσουμε. Με καλεί σε μια παράλληλη παρακολούθηση, της ζωής του Μichael στο παρόν, και της ζωής του Vito στο παρελθόν, τότε που εκείνος έκανε τα πρώτα του βήματα στον κόσμο της μαφίας, τότε που ήταν το πρωτοπαλίκαρό της, τότε που το όνομα Corleone δεν είχε σημαδέψει ακόμα τον κόσμο της.

Για κάποιον άλλον σκηνοθέτη, το παραπάνω τόλμημα μπορεί να ήταν επικίνδυνο. Ίσως κάποιος άλλος να μπορούσε με δυσκολία να διαχειριστεί δύο διαφορετικές ιστορίες, πολυσύνθeτες, που τρέχουν σε διαφορετικό χώρο και χρόνο για να συναντηθούν στο τέλος της ταινίας σε μια κοινή πορεία. Για τον Coppola όμως δεν ήταν δύσκολο και τελικά, το ρίσκο απέδωσε πετυχαίνοντας κάτι πολύ δύσκολο. Κατόρθωσε να δημιουργήσει μια κινηματογραφική συνέχεια ισάξια της πρώτης ταινίας, εκείνης που γέννησε την ιδέα. Δεν την αντιμετώπισε απλά σαν μια ταινία εκμετάλλευσης της πρώτης, αλλά σαν ένα νέο γέννημα, μέσα από τα σπλάχνα του πρώτου.

Όμως αυτή τη φορά έχουμε μια διαφοροποίηση. Η υπόθεση δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στην γκανγκστερική δομή της και στις προεκτάσεις που αυτό έχει, μέσα στην μαφιόζικη οικογένεια. Αυτή τη φορά, ο Michael έρχεται αντιμέτωπος με μια ακόμα κατάσταση που είναι δύσκολη και πρέπει να διαχειριστεί. Την διατήρηση της ισορροπίας στην οικογένειά του, την προστασία της ψυχικής υγείας της. Πάνω απ`όλα όμως, για να τα επιτύχει, πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση του ίδιου του εαυτού. Πρέπει να επιλέξει, να πάρει αποφάσεις των οποίων η κρισιμότητα θα κρίνει το μέλλον. Θα πρέπει να παλέψει ανάμεσα στην μαφιόζικη φύση του, στην κληρονομιά του που τον οδηγεί στον δρόμο της δόξας, στον δρόμο της εκδίκησης, στον δρόμο της επιθυμίας για δύναμη και ισχυροποίηση της θέσης του, και σε μια άλλη. Στη φύση του ως οικογενειάρχης, ως κοινός άνθρωπος με καθήκοντα απέναντι στη γυναίκα και στα παιδιά του, που ουδεμία σχέση έχουν με τα προηγούμενα.

Το cast του "Νονού 2" εντυπωσιάζει εξίσου με το πρώτο μέρος. Ξανασυναντάμε τον Al Pacino, στον ίδιο ρόλο που αρχικά κανείς δεν πίστεψε ότι ήταν σε θέση να υποστηρίξει, για να έρθει λίγο αργότερα μια σοκαριστική ερμηνεία που καθήλωσε και έκλεισε τα στόματα των κακοπροαίρετων. Ο Michael εξακολουθεί να βασανίζεται από προσωπικά διλήμματα και ο Pacino, εξακολουθεί να είναι σε θέση να τα διαχειριστεί, τόσο συναισθηματικά, όσο και πρακτικά. Μπορεί να έχει επιβεβαιώσει ότι είναι άξιος γιος του πατέρα του όμως, πρέπει να αποδείξει επιπλέον, έχει μόνο ότι έχει την ικανότητα να επεκτείνει την αυτοκρατορία που κληρονόμησε αλλά, και ότι έχει την δύναμη να στηρίξει την οικογένειά του χωρίς να την ανακατεύει με τις δουλειές του αλλά, και χωρίς να την υποσκελίζει.

Στο δυναμικό της ταινίας αυτή τη φορά μπορεί να μην υπάρχει ο Brando όμως, υπάρχει ο Robert De Niro, σκιά του νεανικού παρελθόντως του Vito. Το γεγονός ότι ο De Niro απέσπασε το oscar β`αντρικού ρόλου για αυτή του την ερμηνεία λέει πολλά από μόνο του. Και αυτό, όχι γιατί έβαλε το συγκεκριμένο βραβείο στην συλλογή του αλλά, γιατί πραγματικά το άξιζε. Μια ερμηνεία στιβαρή, ολοκληρωμένη, καθόλου macho και μακριά από μανιερισμούς. Μια ερμηνεία μελετημένη, μια ερμηνεία που στήριζε τον μελλοντικό χαρακτήρα του ήρωα, έτσι όπως ο Brando τον είχε πλάσσει στα μάτια μας.

Δύο χρόνια μετά τον "Νονό", ο Coppola επέστρεψε με την συνέχεια της ιστορίας. Μια συνέχεια ισάξια της πρώτης, μια συνέχεια που δεν μπορεί να μην μαγέψει και να μην καθηλώσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή. Ταξιδεύοντας στο χώρο και στον χρόνο, παίζοντας παράλληλα με σκιές και αναμνήσεις του παρελθόντος αλλά και εικόνες από το παρόν, δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό γκανγκστερικό δράμα χαρακτήρων. Δύο ασύνδετες ιστορίες που όμως, μοιάζουν να έχουν έναν κοινό άξονα που τις οδηγεί, παρά το κενό των χρόνων που τις χωρίζει. Όλα αυτά, συμπληρώνονται από τις, για μια ακόμα φορά, ισχυρές ερμηνείες μεγάλων πρωταγωνιστών, μεγάλων αντρών.