Forrest Gump

Είδος:  Δράμα

Διάρκεια:  142’

Χρονολογία:  1994

• Συντελεστές:

Director: Robert Zemeckis

Writers: Winston Groom (novel), Eric Roth (screenplay)

Stars: Tom Hanks, Robin Wright, Gary Sinise

•  Πλοκή:

Η υπόθεση της ταινίας αφορά την απίθανη ιστορία ενός διανοητικά καθυστερημένου αλλά καλόκαρδου Αμερικανού, του Forrest Gump, ο οποίος κατορθώνει να βγαίνει νικητής μέσα από κάθε δοκιμασία της πατρίδας του. Μικρός σε ηλικία αντιμετωπίζει και κάποια αναπηρία στα πόδια του και αναγκάζεται να φορέσει ειδικές σιδερένιες θήκες, που τον κάνουν να περπατά περίεργα. Το ιδιότυπο αυτό βάδισμά του προσέχει ένας νεαρός και άσημος τότε τραγουδιστής, ο Elvis Priesley, που μένει στην πανσιόν της μητέρας (Sally Field) του Forrest και το υιοθετεί στις εμφανίσεις του στη σκηνή. Αργότερα, ο πρωταγωνιστής κατορθώνει όχι απλά να γιατρευτεί, αλλά να διακριθεί για την ταχύτητά του, χάρη στην οποία κατορθώνει πολλά: γίνεται αστέρι του αμερικανικού ποδοσφαίρου και ήρωας στον πόλεμο του Vietnam.

• Παραλειπόμενα:

Το παιδί στο σχολικό λεωφορείο, που δεν αφήνει τον Forrest να κάστει δίπλα του είναι ο γιος του σκηνοθέτη Robert Zemeckis, Alex, ενώ το κοριτσάκι με το κόκκινο καπέλο είναι η κόρη του Tom Hanks, Elizabeth.

Η ταινία προτάθηκε για 13 oscars. Έλαβε 6 μεταξύ των οποίων και αυτό του Tom Hanks για την ερμηνεία του.

Μια ανανεωτική φιλμική εμπειρία…

-AMERICAN HISTORY F: «Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο όταν το δεις μέσα από τα μάτια του Forrest Gump», σύμφωνα με το tag line της ταινίας. Παρά την υπερβολή του, έχει δίκιο: η ταινία του Robert Zemeckis διαθέτει τη δυναμική να αποτελέσει –έστω για ένα μικρό χρονικό διάστημα- μια ανανεωτική, άκρως αναζωογονητική εμπειρία. Ακόμη ίσως και να σταθεί το εφαλτήριο για μια εσωτερική κάθαρση, ως το καταλυτικό στοιχείο που θα προσφέρει την πρωταρχική ώθηση για μια διαδικασία εμβάπτισης στην κολυμπήθρα της αθωότητας, αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο που μας δένει με ένα σαθρό από ανήθικους κανόνες και πρακτικές κόσμο. Τα μάτια του Forrest Gump, δεν είναι άλλα από τα μάτια ενός παιδιού παγιδευμένου στο σώμα ενός ενήλικα, με IQ που μετά βίας αγγίζει το 75 μα και μια αξιολάτρευτη αθωότητα που μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Έτσι και ο Forrest, εκκινώντας την πορεία στη ζωή από μειονεκτική θέση και με μόνα εφόδια ένα διαπεραστικό βλέμμα και την ταχύτητα στα πόδια, γράφει άθελά του την δική του ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του Αμερικάνικου Έθνους: Μέσα σε μια πορεία 30 χρόνων, γίνεται αστέρας του football, ήρωας πολέμου, επιτυχημένος επιχειρηματίας και ποπ είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς. Γίνεται το αίτιο της ανάδειξης του Elvis Presley, της αποκάλυψης του σκανδάλου του Watergate, της συγγραφής του “Imagine” από τον John Lennon, της ίδρυσης της Apple. Γνωρίζει τους μισούς προέδρους των Η.Π.Α., ανακαλύπτει slogan και διάσημα εμβλήματα, χαρίζει την ελπίδα σε χιλιάδες ανθρώπους. Μέσα από μια αφήγηση που σφύζει από την γλυκιά αφέλεια που δεν μπορεί παρά να προκαλέσει χαμόγελα συμπάθειας, ο Forrest καταγράφει την ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς, ενσαρκώνοντας το προφανές μήνυμα της νουβέλας του Winston Groom που πέρασε στην οθόνη μέσα από την πένα του Eric Roth: Κανένας δεν είναι ασήμαντος σε αυτόν τον κόσμο. Με την παρουσία του και μόνο, χτίζει τη δική του θέση στη ροή των πραγμάτων μεταβάλλοντας συχνά καταστάσεις εν αγνοία του, ενώ η μοίρα παιχνιδίζει σαν φτερό στον άνεμο τις ευμετάβλητες ισορροπίες της.

-CHILD’S PLAY: Δανειζόμενη στοιχεία από ανάλογες ιστορίες προβληματικών χαρακτήρων (βλ. Ο άνθρωπος της βροχής), η ταινία του Robert Zemeckis αποφεύγει να συμμεριστεί την αντίστοιχη εμμονή τους στην απεικόνιση του πόνου που προκαλεί η φύση του ήρωά, τόσο στον ίδιο, όσο και στους γύρω του. Απόλυτα λογικό για έναν σκηνοθέτη που –πλην του Contact - Επαφη- έχει αποδείξει την προτίμησή του σε ταινίες «παιδικού» χαρακτήρα με παραμυθένιο περίβλημα (Επιστροφή στο Μέλλον, Who framed Roger Rabbit - Ποιος παγιδεψε τον Ροτζερ Ραμπιτ). Με το Forrest Gump δεν απέκλινε καθόλου από αυτό το μοτίβο. Περνώντας σε ένα πανέξυπνο και πρωτότυπο σενάριο τη νεανική του αφέλεια και απλότητα που σε πολλά σημεία μεταφράζεται σε εύπεπτη και κλαψιάρικη ευαισθησία, κατόρθωσε να παρουσιάσει μια ιστορία καταλυτικά ψυχανατατική, απολαυστική στην παρακολούθησή της και καλλιτεχνικά αξιομνημόνευτη. Από την άλλη, ο Tom Hanks, σε μια κατ’ ουσίαν επανάληψη του ρόλου του στο Big –όπου όντας ανήλικος παγιδεύεται στο σώμα ενός σαραντάρη- κατορθώνει να υπερκεράσει την προ έτους ερμηνεία του για το Philadelphia, καταγράφοντας με απόλυτη πιστότητα την αφέλεια και αθωότητα στο βλέμμα, το πρόσωπο, τις κινήσεις του. Στο πλάι του, η Robin Wright μαγεύει με την απλότητά της στο ρόλο της αιθέριας μούσας του κεντρικού ήρωα, ενώ αποκαλυπτική είναι και η ερμηνεία του Gary Sinise, ενός από τους πιο ταλαντούχους και αδικημένους ηθοποιούς της γενιάς του. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν στιγμές που οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι υποχωρούν μπροστά στη δουλειά του Ken Ralston και της ILM που ευρισκόμενοι πίσω από τα οπτικά εφέ, κατόρθωσαν να κατασκευάσουν υβριδικές σκηνές συνδυάζοντας ιστορικά πλάνα αρχείου με τη φιγούρα του Hanks, καθώς και να κρύψουν το ένα πόδι του Sinise κατά τη μισή διάρκεια της ταινίας. Σε συνδυασμό όλα τα παραπάνω στοιχεία, μπορούν να εξηγήσουν τα 6 χρυσά αγαλματίδια της Ακαδημίας - μεταξύ των οποίων και αυτά των καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρώτου ανδρικού ρόλου - κλέβοντας τη δόξα από το Pulp Fiction που προέβαλλε ως φαβορί εκείνης της χρονιάς. Πιθανώς και δίκαια. Μερικές φορές, η αισιοδοξία πρέπει να επιβραβεύεται. Και αν μη τι άλλω, οι τίτλοι τέλους του Forrest Gump σε σηκώνουν από την καρέκλα ελαφρύτερο. Στην ψυχή.

-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Forrest Gump (Tom Hanks): «Η μητέρα πάντα έλεγε, ότι η ζωή είναι σαν ένα κουτί από σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα.»