Apocalypse Now

Μεταφρασμένος τίτλος : Αποκάλυψη τώρα!

Είδος: Πολεμική

Διάρκεια: 153’

Χρονολογία: 1979

• Συντελεστές:

Director: Francis Ford Coppola (as Francis Coppola)

Writers: John Milius, Francis Ford Coppola (as Francis Coppola) | 1 more credit »

Stars: Martin Sheen, Marlon Brando, Robert Duvall

• Πλοκή:

Ο βετεράνος Λοχαγός του Βιετνάμ και των ειδικών δυνάμεων Benjamin Willard βρίσκεται σε άδεια και προσπαθεί να συνέλθει από την τελευταία του αποστολή και το εκ του μακρόθεν διαζύγιο του με τη γυναίκα του. Ο στρατός γνωρίζοντας πως η προσωπική του ταραχή τον έχει οδηγήσει στη λήψη κάποιων "αμφισβητούμενων" αποφάσεων (συμπεριλαμβανομένου και του φόνου ενός εφόρου), του αναθέτει να βρει και να δολοφονήσει τον αινιγματικό Συνταγματάρχη Kurtz, που έχει λιποτακτήσει στη ζούγκλα, μαζί με μια ομάδα ανδρών-πιστών του, στις παρυφές του Βιετνάμ και της Καμπότζης.

• Παραλειπόμενα:

Η ταινία δεν έχει ούτε στην αρχή ούτε στο φινάλε τίτλους. Αρχίζει με το τραγούδι The End των The Doors και τελειώνει με εκρήξεις στην ζούγκλα.

Δεν υπήρχε η καλύτερη ανταπόκριση από την κριτική, καμία σοβαρή ανταπόκριση από τα Όσκαρ (προτιμήθηκε το οικογενειακό δράμα Κράμερ Εναντίον Κράμερ) και μάλιστα λέχθηκε πως το πρώτο βραβείο στις Κάνες ήρθε μετά από παράκληση του ίδιου του σκηνοθέτη. Με τα χρόνια η φήμη του αποκαταστάθηκε, χωρίς να αμφισβητείται ταυτόχρονα και το θέμα των Κανών.

Ο σκηνοθετης Francis Ford Coppola εχασε 50 κιλα στα γυρισματα.

O Coppola ειχε προτεινει να γυριστει το εργο αρκετα χρονια πριν, αλλα τα στουντιο δεν τον εμπιστευοταν για μια τοσο ακριβη παραγωγη. Ετσι γυρισε το `Νονο` και το `Νονο ΙΙ` (Godfather Part I and II).

Ο σχεδιασμος παραγωγης προβλεπε 6 εβδομαδες για τα γυρισματα, που τελικα κρατησαν 16 μηνες!

Ο Martin Sheen, του οποιου το ρολο επροκειτο να παιξει αρχικα ο Harvey Keitel, επαθε καρδιακη προσβολη στα γυρισματα.

O Coppola απειλησε να αυτοκτονησει πολλες φορες κατα τα γυρισματα.

Οι σκηνες κατα τις οποιες οι ηρωες φερονται μεθυσμενοι η υπο την επηρρεια ναρκωτικων ειναι σε συντριπτικο ποσοστο αυθεντικες.

Στις 11 Μαΐου του 2001, στο φεστιβάλ των Κανών, έκανε πρεμιέρα το Apocalypse Now Redux. Είναι το Director`s Cut της ταινίας με σύνολο λεπτών 197. Οι επιπλέον σκηνές δεν είχαν ακριβώς απορριφθεί το 1979, αλλά ο Coppola είχε στο νου να κάνει αυτό το Redux από τότε. Στην Ελλάδα, αυτή η έκδοση έκανε πρεμιέρα στις 26 Οκτωβρίου του 2001.

• Κριτικές:

Το Apocalypse Now ηταν το μακροχρονιο οραμα ενος μεγαλομανους, οπως αποδειχτηκε, σκηνοθετη, του Francis Ford Coppola. Επενδυσε ολη του την περιουσια, διακινδυνεψε τα παντα για να φερει στη μεγαλη οθονη μια ταινια που «δεν ειναι για τον πολεμο του Βιετναμ, ειναι ο πολεμος του Βιετναμ». Αρχικα το φιλμ αποτελει ενα πολεμικο επος, με δυνατο αντιπολεμικο μηνυμα και μεγαλειωδεις σκηνες. Το χαος, η παραπληροφορηση, η τρελα και η φρικη του Βιετναμ αποτυπωνονται σε ολη τους την εκταση πανω στο σελινοιντ. Η ταινια ομως δεν παραμενει εκει, αλλα σιγα σιγα μετατρεπεται σε εναν σουρεαλιστικο εφιαλτη, παραλιγο κουραστικο, που θα μελετησει τις επιπτωσεις του πολεμου στον ψυχισμο του καθε στρατιωτη για να καταληξει σαν ο απολυτος ορισμος της φρικης. Παρολα ομως τα συναισθηματα που σου δημιουργει, και που πιστεψτε με ειναι εντονα, δεν παραμελειται ουδεποτε το πολιτικο της μηνυμα, ιδιαιτερα στο μονταζ που εγινε απο τον σκηνοθετη και οχι απο τους παραγωγους. Ο Coppola σαν γνησιος τελειομανης φροντισε η ταινια του να ειναι τελεια τεχνικα, ξοδευοντας μεγαλα ποσα ακομα και για αμελητεες λεπτομερειες. Και δυστυχως αποδεικνυεται ξανα και ξανα μεσα στην ιστορια οτι παραμενει τραγικα επικαιρη, ετσι ωστε να αναρωτιεσαι: Γιατι να μην ειχαν δει την ταινια ολοι οσοι αρχιζουν τον βασιλια των παραλογισμων, τον πολεμο, διοτι μετα απο τετοια φιλμικη εμπειρια δεν μπορει να συνεχιζαν να επιδιωκουν ακομα το συμφερον τους ανεξαρτητως κοστους.

• By pacmanakis:

Τριαντα-ένα χρόνια πάνε από τότε που βγήκε στις σκοτεινές αίθουσες το Aποκάλυψη Τώρα και τίποτα δεν μοιάζει να έχει αλλάξει. Στον κόσμο, ίσως, να έχουν αλλάξει πολλά, στη νοοτροπία όμως αυτού του κόσμου που ολοένα μεταβάλλεται δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα. Έτσι, λοιπόν, ο Coppola κρατά αναμμένη τη φλόγα του έρωτα του εκάστοτε κοινού με το αριστούργημα του. Ένα αριστούργημα που δεν είναι μονάχα μια πολεμική ταινία, είναι μια κατάθεση ψυχής πάνω στην τρέλα του πολέμου. Ο ήρωας της, ένας σύγχρονος Οδυσσέας, περνά μια σειρά από περιπέτειες σιωπηρός και αινιγματικός, μέχρι να φτάσει στη δική του Ιθάκη, μέχρι να εξιλεωθεί για τα όσα έχει ζήσει. Να εξιλεωθεί ή να φτάσει στο δικό του οριακό σημείο και να σπάσει μια για πάντα;

Ο κεντρικός ήρωας της, όμως, ο λοχαγός Γουίλαρντ, δεν είναι τα πάντα για την ταινία. Πρόκειται για μια ταινία απίστευτα προσωποκεντρική, μια ταινία που ξέρει ποιος είναι ο σταρ της και πάνω σ`αυτόν επενδύει. Ένας σταρ χοντρός, αλκοολικός, αδιάβαστος, ένας Marlon Brando που ότι και να έκανε, ήταν και θα μείνει σταρ. Ο Coppola τσακώθηκε, διαφώνησε κι εν τέλει υποκλίθηκε στο μεγαλείο ενός ηθοποιού που κανένας δεν μπόρεσε να δαμάσει. Ο ρόλος του Brando είναι ένας μοναδικός συνδυασμός ερμηνείας και σεναρίου. Κάποιος σκέφτηκε να πλάσει σεναριακά τον σατανά και κάποιος άλλος -λέγε με Marlon Brando- ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να του δώσει σάρκα και οστά. Ένας σατανάς που είναι το κέντρο της ταινίας, όχι μόνο γιατί αποτελεί τον απόλυτο συμβολισμό πάνω στην τρέλα του πολέμου, αλλά και γιατί αποτελεί την Ιθάκη του «καταραμένου» πρωταγωνιστή.

Σταρ ο Marlon, σταρ κι ο Coppola. Μια συνάντηση κορυφής, εξάλλου, δεν μπορεί να βασίζεται σε μία μόνο ισχυρή προσωπικότητα. O Coppola μοιάζει να έχει μελετήσει όχι μόνο τη σκηνοθεσία, αλλά και τον ίδιο τον πόλεμο και τη φύση του. Ξέρει τι είναι ο πόλεμος και πόσο σκληρός είναι, ξέρει όμως και ποιο είναι το σκηνοθετικό πλαίσιο, τι πρέπει, τι μπορεί και τι επιβάλλεται να δείξει στην οθόνη. Εντυπωσιακή σκηνοθετικά είναι και η απεικόνιση της κόλασης, του κόσμου του συνταγματάρχη. Ο σκηνοθέτης επιφυλάσσει τα πιο όμορφα του πλάνα για την κόλαση. Μια κόλαση εντυπωσιακή, που μας δείχνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις δύο όψεις του πολέμου. Στα μάτια μου είναι χάος, είναι τρέλα, στα μάτια ενός άλλου είναι μια ευκαιρία για δόξα, για τιμή και για παράσημα.

Αν αναρωτιέστε αν θα βαρεθείτε σε τρεις ώρες και 15 λεπτά, η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Το σενάριο μοιάζει με τις περιπέτειες του Οδυσσέα. Περιπέτειες που συνοδεύονται από αιφνίδια αλλαγή του σκηνικού. Περιπέτειες που μοιάζουν με διαφορετικές πίστες ενός παιχνιδιού με αβέβαιη κατάληξη. Δεν είναι, όμως, μόνο η αυστηρή αυτή δομή του σεναρίου, είναι ακριβώς αυτή η αβέβαιη κατάληξη που χαρίζει πολλά. Το φινάλε προοικονομείται με έναν τρόπο αινιγματικό, μυστηριώδη που σε κάνει να θες να φθάσεις μέχρι το τέλος, μέχρι τα όρια τα δικά σου και του πρωταγωνιστή. Και φυσικά το τέλος αυτό ανταποκρίνεται σε κάθε προσδοκία.

Μειονεκτήματα; Κάποια σεναριακά κλισέ κάνουν εδώ κι εκεί την εμφάνιση τους, σε σημείο που δεν καταφέρνουν να αφαιρέσουν τίποτα σχεδόν από ένα άρτιο και απόλυτα εντυπωσιακό σκηνοθετικά και ερμηνευτικά αποτέλεσμα. Έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα απόλυτα ερωτεύσιμο από το κάθε είδους κοινό και που όσο το ανθρώπινο γένος «δεν αλλάζει μυαλά», θα παραμένει επίκαιρο.

Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη πολεμική ταινία όλων των εποχών, αλλά θα μου επιτρέψετε μια πρόποση: ας πιούμε λοιπόν σε περισσότερες ταινίες ισάξιες με το Αποκάλυψη Τώρα...

Credits : Σοφία Γουργουλιάνη